
Najlepiej rozpoznawalna odmiana miodu. Charakterystyczna ze względu na swój ciemny, wręcz czarny kolor oraz silny zapach. Podobnie w smaku – bardzo wyrazisty, niezwykle słodki, czasami nieco kwaskowaty, odrobinę piekący. Krystalizuje w niejednolitą, gruboziarnistą masę. Polecany dla chorych na cukrzycę.
Miód gryczany zawiera duże ilości fruktozy. Jednak w przeciwieństwie do miodu wielokwiatowego i rzepakowego znany jest ze swoich niezwykle silnych właściwości antybiotycznych. Najbardziej rozpowszechnionym zastosowaniem tej odmiany są kuracje zapobiegawcze przeciw chorobom serca i układu krążenia.
Duża zawartość cukrów prostych ułatwia wchłanianie i umożliwia szybkie odżywienie mięśnia sercowego, zwiększając tym samym siłę jego skurczów. Ponadto duże ilości magnezu regulują rytm i szybkość pracy serca. Dzięki tym właściwościom powszechny jest w diecie chorych z miażdżycą. Także osoby często ulegające przeziębieniom powinny rozważyć wprowadzenie miodu gryczanego jako składnik swoich posiłków – zawiera on, bowiem znaczne ilości witaminy C, w łatwo przyswajalnej formie. Ta cecha okazuje się pomocna też przy leczeniu niedokrwistości.
Ważną funkcją miodu gryczanego jest ochrona komórek wątroby. Dzieje się tak dlatego, że cukry proste (glukoza i fruktoza), zawarte w dużych ilościach w tym miodzie, ulegają szybko rozpuszczeniu i zostają pochłonięte jako wysokoenergetyczny posiłek ułatwiający regenerację. Naukowcy zwracają także uwagę, że największa wśród miodów ilość fruktozy wpływa korzystnie na chorych z insulinozależną postacią cukrzycy. Często podawany jest jako naturalny środek poprawiający wzrok oraz pamięć.